Ideą funkcjonowania lekarza rodzinnego jest objęcie opieką medyczną całej rodziny przez jedną osobę, która koordynuje leczenie wszystkich jej członków. Zaznajomienie lekarza rodzinnego z sytuacją zdrowotną, rodzinną i materialną środowiska w jakim przebywa pacjent, ułatwia i uskutecznia pomoc, którą możemy zaoferować.

Ludzie przebywając we wspólnym środowisku – np . domu tworzą swego rodzaju mały ekosystem. Podczas choroby jednego członka rodziny, pozostali domownicy są narażeni na zainfekowanie i z reguły sami zaczynają chorować. Leczenie każdego z osobna, przez innego medyka jest nieefektywne, dlatego pomoc lekarza rodzinnego jest nieoceniona. Jeden lekarz, który zna sytuację rodzinną pacjenta jest w stanie skutecznie i szybko wyleczyć całą rodzinę.

Naszym celem jest aby zespół POZ i pacjent nawiązali partnerskie relacje, w których chory będzie mógł liczyć na pomoc w różnych sytuacjach swojego życia. Odchodzimy od funkcjonowania lekarza rodzinnego, jako osoby która daje pieczątki i odsyła do specjalistów.

1. Kieruje na badania laboratoryjne i diagnostyczne
Wykaz badań laboratoryjnych i diagnostycznych, za które płaci lekarz POZ, jest ściśle określony. Lista badań jest dostępna TUTAJ. Wszystkie badania z listy są wykonywane na zlecenie lekarza rodzinnego, jeśli zachodzi konieczność ich wykonywania. Jeśli lekarz rodzinny potrzebuje do diagnostyki badań, wykraczających poza listę refundowanych badań w POZ, wykonuje się je odpłatnie.
Materiał do badań pobierany jest w naszej placówce zgodnie z ustalonym z pacjentem terminem.
W przypadku uzasadnionym medycznie (poważna choroba, brak zdolności poruszania się itp.), materiał do badań laboratoryjnych może być pobrany w domu pacjenta. Zlecenie na pobranie materiału wystawia lekarz POZ, a wykonuje je pielęgniarka, do której pacjent jest zadeklarowany. Termin pobrania jest ustalany indywidualnie z pielęgniarką.

Skierowania na badania od lekarzy specjalistów (w ramach NFZ lub prywatnie) nie mogą być zrealizowane w ramach POZ.

2. Kieruje do lekarza specjalisty, lub do szpitala
Lekarz POZ kierując pacjenta do lekarza specjalisty, lub do szpitala, dołącza do skierowania wyniki niezbędnych badań diagnostycznych, zgodnie z rozpoznanym schorzeniem, aktualną wiedzą i praktyką medyczną, w celu potwierdzenia wstępnego rozpoznania.
Skierowania do lekarzy specjalistów, lub do szpitala nie są limitowane.

3. Wystawia recepty według zalecenia lekarza specjalisty
Lekarz POZ może wystawić pacjentowi receptę na leki, które zastosował lekarz w poradni specjalistycznej, jeżeli otrzyma wydaną przez lekarza specjalistę informację, dotyczącą rozpoznania, sposobu leczenia, rokowania i ordynowanych lekach (w tym o okresie ich stosowania i dawkowania).

Ważne! Pacjentowi, przebywającemu i leczonemu w szpitalu przysługują w ramach tego leczenia wszystkie niezbędne świadczenia – także leki. Niedopuszczalne jest wystawianie recept i zmuszanie pacjentów do wykupienia leków, koniecznych do prowadzenia leczenia w szpitalu. Przy wypisie ze szpitala lekarz powinien wystawić pacjentowi receptę na niezbędne leki, wymienione w karcie informacyjnej.

4. Wystawia recepty na leki refundowane.

Leki refundowane

Zgodnie z ustawą o lekach refundowanych, pacjent ma prawo do uzyskania refundacji leku, w przypadku kiedy jego jednostka chorobowa oraz dawkowanie jest umieszczone na liście refundacyjnej. Tzn. lista leków refundowanych obejmuje pacjentów, którzy posiadają rozpoznanie i takie wskazania do terapii, jakie zawarte są na liście refundowanej.
Oznacza to, że jeśli lek ABC jest na liście refundacyjnej w leczeniu np. astmy, a jego dawkowanie wynosi np. 50mg/dobę, to tylko pod takimi warunkami może być objęty refundacją. Jeśli lek ABC pomaga także w leczeniu innej choroby pacjenta, niż astma i w innym dawkowaniu – lek nie jest refundowany.
Więcej informacji można uzyskać na stronie Ministerstwa Zdrowia
http://www.mz.gov.pl/leki/refundacja

5. Kieruje na zabiegi w gabinecie zabiegowym i w domu pacjenta.
W gabinecie zabiegowym wykonywane są zabiegi oraz procedury, związane bezpośrednio z udzielaną poradą w kompetencjach lekarza POZ. W sytuacji uzasadnionej stanem zdrowia pacjenta, zabiegi mogą być wykonywane także w domu chorego. Jeśli zlecenie ma wykonać pielęgniarka, lekarz wydaje skierowanie do pielęgniarki środowiskowej, do której pacjent jest zadeklarowany.

6. Kieruje na rehabilitację
Lekarz POZ może wystawić pacjentowi skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne, wykonywane w poradni rehabilitacyjnej lub w domu pacjenta. Wyjątkiem są skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne, związane z leczeniem wad postawy oraz dysfunkcją narządu ruchu, których przyczyną są te wady. W takich przypadkach lekarz POZ wystawia skierowanie do poradni rehabilitacyjnej, lub ortopedycznej.
W odniesieniu do dzieci i młodzieży szkolnej, w przypadkach niekwalifikujących się do rehabilitacji leczniczej, lekarz POZ kieruje dziecko na zajęcia korekcyjno – kompensacyjne, organizowane w szkołach i finansowane ze środków publicznych, na podstawie odrębnych przepisów.
W przypadku zaostrzeń chorób przewlekłych, lekarz POZ może wystawiać pacjentowi skierowanie na rehabilitację ogólnoustrojową, realizowaną w ośrodku/oddziale dziennym rehabilitacji.

Skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne należy zarejestrować we właściwej placówce w ciągu 30 dni od daty wystawienia, w innym przypadku starci ono swoją ważność.

7. Kieruje na leczenie uzdrowiskowe.
Wystawiając skierowanie na leczenie uzdrowiskowe lekarz POZ bierze pod uwagę aktualny stan zdrowia pacjenta, wskazania i ewentualne przeciwwskazania. Skierowanie przesyłane jest do oddziału NFZ.
Na karcie skierowania lekarz wpisuje aktualne wyniki podstawowych badań laboratoryjnych (OB, morfologia krwi, badanie moczu), diagnostycznych (RTG klatki piersiowej, EKG ) oraz konsultacji specjalistycznych.
W przypadku leczenia poszpitalnego, do skierowania powinna zostać dołączona kopia karty informacyjnej ze szpitala.
Skierowanie jest ważne 18 miesięcy, licząc od dnia jego wystawienia. Jeżeli w tym czasie leczenie nie mogło być rozpoczęte, NFZ przesyła skierowanie do ponownej weryfikacji.

8. Wydaje zlecenie na transport sanitarny.
Lekarz POZ podejmuje decyzję o konieczności zapewnienia pacjentowi transportu sanitarnego. Ocenia także, czy transport będzie bezpłatny, częściowo, lub całkowicie odpłatny. Informacja o odpłatności powinna zostać odnotowana przez lekarza na zleceniu. W takim wypadku lekarz jest także zobowiązany do poinformowania pacjenta, lub jego opiekuna o konieczności pokrycia kosztów transportu.

9. Kontroluje choroby przewlekłe pacjenta.
Gdy pacjent choruje na chorobę przewlekłą (astma, cukrzyca, nadciśnienie itd.), lekarz rodzinny regularnie kontroluje jego stan zdrowia, zgodnie z zaleceniami lekarza specjalisty.

10. Wykonuje okresowe kontrole stanu zdrowia (bilanse).

Lekarz nie niesie pomocy jedynie chorym pacjentom. Ważną rolą lekarza jest działanie profilaktyczne, czyli zapobiegające chorobie. Okresowe kontrole stanu zdrowia potrafią wykryć pierwsze objawy poważnych chorób, których pacjent sam nie dostrzega w codziennym życiu. (Przykładem są często choroby oczu – pacjent z dnia na dzień nie zauważa, że systematycznie pogarsza mu się wzrok. Wizyta u lekarza rodzinnego pozwala wykryć początkową wadę wzroku i szybko ją skorygować).

Jak może mi pomóc Pielęgniarka?
Zadania pielęgniarki powszechnie uznawane są za wykonywanie zastrzyków, szczepień, pobierania krwi i „wyciągania kartoteki”. Wiele z tych czynności rzeczywiście jest w zakresie obowiązków  pielęgniarki, ale nie tylko. Personel pielęgniarski wykonuje szeroko rozumianą edukację pacjenta w zakresie zapobiegania rozwojowi chorób (np. cukrzycy, nadciśnienia, miażdżycy), w zakresie pielęgnacji przewlekłych ran (np. odleżyn), a także w wielu aspektach życia, w których pacjent potrzebuje pomocy.

Pielęgniarka POZ

Pielęgniarka POZ wykonuje zabiegi na podstawie skierowań i zleceń od lekarzy, pracujących w ramach umowy z NFZ. W razie konieczności pobrania materiału do badań diagnostycznych w domu pacjenta, pielęgniarka pobiera je wyłącznie na zlecenie lekarza POZ, do którego zadeklarowany jest pacjent.

Dni i godziny przyjęć, w tym wizyt domowych, określa harmonogram pracy pielęgniarki.

Świadczenia pielęgniarki POZ w domu pacjenta

Opieką pielęgniarki POZ realizowaną w warunkach domowych, mogą być objęte osoby w każdym wieku, u których występuje ograniczenie sprawności psychofizycznej w wyniku choroby. Opieka pielęgniarska sprawowana jest w dni powszednie, w godzinach uzgodnionych z pacjentem.

Pacjent, lub jego rodzina zapewniają: środki higieny osobistej, leki, środki farmakologiczne (w tym specjalistyczne opatrunki do leczenia odleżyn), środki ortopedyczne i pomocnicze oraz sprzęt medyczny niezbędny do wykonywania przez pielęgniarkę czynności higieniczno pielęgnacyjnych.

W świadomości naszego społeczeństwa rola położnej ogranicza się tylko i wyłącznie do sali porodowej i wizyt patronażowych po narodzinach dziecka. W rzeczywistości może sięgać ona znacznie dalej. Na wsparcie i profesjonalną pomoc położnej można liczyć na każdym etapie naszego życia.

Położna sprawuje pielęgnacyjną opiekę położniczą i ginekologiczną poprzez:

– wizyty patronażowe u dziecka do ukończenia 2 miesiąca życia oraz kobiety w okresie połogu,

– edukację przedporodową dla kobiet w ciąży,

– opiekę pielęgnacyjną nad kobietą po operacji ginekologicznej, lub onkologiczno – ginekologicznej,

– wykonywanie pobrania materiału z szyjki macicy do przesiewowego badania cytologicznego w Programie profilaktyki raka szyjki macicy (tylko w przypadku posiadanych przez położną kwalifikacji).

Położna opracowuje plan edukacji przedporodowej, a następnie prowadzi na jego podstawie edukację kobiet w ciąży (także w ciąży wysokiego ryzyka), przygotowując je praktycznie i teoretyczne do odbycia porodu i połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa. Zajęcia mogą być prowadzone zarówno indywidualnie, jak i w grupach.

Począwszy od 21. do 31. tygodnia ciąży, sprawuje opiekę w formie wizyt odbywających się raz w tygodniu, a od 32. aż do rozwiązania – nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Po porodzie, położna opiekuje się noworodkiem do ukończenia drugiego miesiąca życia oraz kobietą w okresie połogu, przeprowadzając w tym czasie od 4 do 6 wizyt patronażowych.

Realizowana w formie wizyt domowych pooperacyjna opieka pielęgnacyjna nad kobietą po operacji ginekologicznej, lub onkologiczno-ginekologicznej, może trwać od momentu wypisu ze szpitala do całkowitego zagojenia się rany pooperacyjnej.

Pomoc medyczna w ramach Podstawowej Opieki Zdrowotnej jest realizowana w dni powszednie w godzinach  8:00 – 18:00.
Gdy nagle zachorujemy i nasz stan wymaga natychmiastowej pomocy, między godziną 18:00- 8:00, należy zgłosić się do placówek realizujących nocną i świąteczną opiekę medyczną.

Na terenie Siemianowic Śląskich

Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Katowicach
41–100 Siemianowice Śląskie , Jarosława Dąbrowskiego 13
tel. 32 428 78 84
Pokaż mapę dojazdową

Na terenie Katowic

POLMED Spółka Akcyjna
40–081 Katowice , Dąbrówki 10
tel. 32 661 05 50
Pokaż mapę dojazdową

Tomasz Bula
40–662 Katowice , Fredry 22
tel. 32 607 21 24
Pokaż mapę dojazdową

EPIONE Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
40–432 Katowice , Szopienicka 59
tel. 32 255 70 35
Pokaż mapę dojazdową

EPIONE Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
40–873 Katowice , Zawiszy Czarnego 7a
tel. 32 254 50 86; 32 254 52 71
Pokaż mapę dojazdową

Podczas pobytu poza miejscem zamieszkania, np. na wakacjach, w delegacji, u rodziny, pacjent ma prawo do podstawowej opieki zdrowotnej w sytuacji nagłego zachorowania, lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia w każdej placówce POZ na terenie kraju. Listę placówek znajdziesz na stronie NFZ.
Lista placówek

Właściwe przygotowanie do badania jest warunkiem uzyskania dobrej jakości wyników.
Podstawowe badania tj. morfologia, glukoza, cholesterol, powinno wykonywać się na czczo – tzn. bez posiłku, między godziną 7 a 9 rano.

Przy badaniach obejmujących profil lipidowy i wątrobowy (m.in. cholesterol), zaleca się w dniu poprzedzającym badanie spożycie lekkiej kolacji do godziny 17-18 (ok. 14 godz. przed badaniem nie spożywamy pokarmów).

Do badań nie powinien przystępować pacjent po nieprzespanej nocy i forsownym wysiłku fizycznym. Zażywanie leków w danym dniu musi być ustalone z lekarzem i ściśle związane z celem danego badania.

Jeśli pacjent często ma problemy z pobraniem krwi – zaleca się wypić szklankę wody ok. 1h przed pobraniem.

Mocz do badań należy pobrać rano, przestrzegając poniższych zasad:

1. Zaopatrzyć się w jałowy pojemnik i opisać go swoimi danymi.
2. Umyć ręce bieżącą woda z mydłem i wysuszyć czystym ręcznikiem.
3. Nie dotykać wewnętrznych ścianek pojemnika i przykrywki.
4. Przykrywkę odłożyć wewnętrzną stroną do góry, a pojemnik chwytać za zewnętrzne ścianki.
5. Zsunąć napletek odsłaniając ujście cewki moczowej.6. Przetrzeć okolice cewki moczowej jałowym gazikiem lub papierowym ręcznikiem.
7. Pierwszą partię moczu oddać do toalety.
8. Drugą część oddawanego moczu nie przerywając strumienia oddać bezpośrednio do pojemnika , do 1/3 jego wysokości.
9. Natychmiast po napełnieniu pojemnika należy go zamknąć.
10. Umyć ręce bieżącą wodą z mydłem i włożyć pojemnik do czystego jednorazowego woreczka.
11. W możliwie najkrótszym czasie dostarczyć do laboratorium – do chwili transportu przechowywać w lodówce.
12. Pojemnik z materiałem oddajemy w wyznaczone miejsce z punkcie zabiegowym.

Mocz do badań bakteriologicznych należy pobrać rano, przestrzegając poniższych zasad:

1. Zaopatrzyć się w jałowy pojemnik i opisać go swoimi danymi.
2. Umyć ręce bieżącą woda z mydłem i wysuszyć czystym ręcznikiem.
3. Nie dotykać wewnętrznych ścianek pojemnika i przykrywki.
4. Przykrywkę odłożyć wewnętrzną stroną do góry, a pojemnik chwytać za zewnętrzne ścianki.
5. Jedną ręką rozchylić wargi sromowe większe odsłaniając ujście cewki moczowej.
6. Przetrzeć okolice cewki moczowej jałowym gazikiem lub papierowym ręcznikiem.
7. Pierwszą partię moczu oddać do toalety.
8. Drugą część oddawanego moczu nie przerywając strumienia oddać bezpośrednio do pojemnika, do 1/3 jego wysokości.
9. Natychmiast po napełnieniu pojemnika należy go zamknąć.
10. Umyć ręce bieżącą wodą z mydłem i włożyć pojemnik do czystego jednorazowego woreczka.
11. W możliwie najkrótszym czasie dostarczyć do laboratorium – do chwili transportu przechowywać w lodówce.
12. Pojemnik z materiałem oddajemy w wyznaczone miejsce z punkcie zabiegowym.

1. Zaopatrzyć się w odpowiedni jałowy pojemnik z łopatką do pobierania materiału i opisać go swoimi danymi.
2. Umyć ręce pod bieżącą wodą z mydłem i wysuszyć czystym ręcznikiem.
3. Przygotować kawałek papieru toaletowego złożonego najlepiej z kilku warstw i położyć go na wewnętrznej części dłoni.
4. Podczas oddawania stolca należy podłożyć rękę z przygotowanym papierem toaletowym i oddać na niego stolec.
5. Należy uważać, aby stolec nie dotknął ścian muszli klozetowej.
6. Następnie pobieramy małą ilość kału do specjalnego pojemniczka za pomocą łopatki. Ważne aby pobrany materiał pochodził z różnych miejsc tej samej porcji kału. Jest to bardzo istotne w przypadku wszystkich badań wykonywanych na obecność krwi utajonej, resztek pokarmu, jaj i pasożytów, badań mikrobiologicznych i mykologicznych.
7. Natychmiast po napełnieniu pojemnika należy go zamknąć.
8. Umyć ręce bieżącą wodą z mydłem i włożyć pojemnik do czystego jednorazowego woreczka.
9. W możliwie najkrótszym czasie dostarczyć do laboratorium.
10. Pojemnik z materiałem oddajemy w wyznaczone miejsce z punkcie zabiegowym.

Badanie elektrokardiograficzne pozwala na bieżąco monitorować pracę bioelektryczną mięśnia sercowego. W wyniku badania uzyskujemy informację m.in. o zaburzeniach rytmu, przewodzenia, a także o niedokrwieniu mięśnia sercowego. Jest to cenne narzędzie diagnostyczne, pozwalające na szybką i dokładną analizę jego kondycji. Badanie jest nieinwazyjne i polega na przymocowaniu do skóry klatki piersiowej sześciu elektrod, oraz po jednej elektrodzie do każdej z kończyn. Elektrody zbierają sygnały bioelektryczne z naszego organizmu i zapisują je na wykresie. Badanie trwa kilka minut i wykonuje się je w pozycji leżącej.

Badanie EKG nie wymaga specjalnego przygotowania. W przypadku mężczyzn z bardzo owłosioną klatką piersiową może wystąpić konieczność ogolenia okolicy elektrod w celu lepszego przewodnictwa elektrycznego. Kobiety natomiast będą poproszone o zdjęcie biustonosza.
Przed badaniem nie powinno się wykonywać forsownych czynności fizycznych lub być zdenerwowanym. Należy odpocząć w poczekalni ok 10-15 min.

24-godzinny monitoring EKG serca, całodobowe badanie EKG metodą Holtera.

Badanie holterowskie polega na ciągłym monitorowaniu rytmu i częstości pracy serca w zapisie EKG przez 24 godziny. Pozwala to ocenić pracę serca podczas wykonywania codziennych czynności. Umożliwia ocenę nierównomiernego rytmu lub innych zaburzeń, które mogą pojawiać się o różnych porach dnia i nocy. Badanie umożliwia powiązanie zapisu EKG z objawami odczuwanymi przez pacjenta takimi jak: duszności, kołatania serca, bóle w klatce piersiowej, omdlenia. Badanie polega na przyklejeniu jednorazowych elektrod na klatkę piersiową pacjenta, które są połączone kablami z aparatem rejestrującym elektronicznie zapis pracy serca. Urządzenie zapisujące jest montowane w wygodny sposób np. na pasku wokół bioder.
Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania. W przypadku Panów z bardzo owłosioną klatką piersiową może wystąpić konieczność ogolenia okolicy elektrod w celu lepszego przewodnictwa elektrycznego. Panie natomiast będą poproszone o zdjęcie biustonosza na czas montażu urządzenia oraz podczas jego użytkowania. Rekomendowana odzież podczas badania to bawełna bez domieszek tworzyw syntetycznych – ponieważ mogą wywoływać zjawiska elektrostatyczne i zakłócać badanie. Rejestratora nie zdejmuję się w czasie snu. Warto wziąć kąpiel przed założeniem aparatu. NIE WOLNO się kąpać, ani brać prysznica z aparatem.

W czasie badania powinniśmy wykonywać normalne czynności życia codziennego (praca,  czynności domowe, aktywny wypoczynek, sen). Jeśli wykonywaliśmy wysiłek fizyczny, byliśmy zestresowani lub wystąpiły niepokojące objawy podczas badania – należy zapisać co się wydarzyło i o jakiej godzinie.

Urządzenie musi zostać zwrócone następnego dnia po jego założeniu, w godzinach wyznaczonych przez personel (zapis badania to minimum 18h). Następnie lekarz odczytuję zapis EKG wraz z zapiskami pacjenta i ocenia badanie.

Holter ciśnieniowy (24-godzinne monitorowanie ciśnienia tętniczego) polega na całodobowej kontroli ciśnienia tętniczego krwi. Badanie to służy do wykrywania nadciśnienia, które nie zawsze może zostać wykryte podczas pomiaru wykonywanego w gabinecie. Pomiary wykonywane są automatycznie co 30 minut podczas dnia oraz co 1 godzinę w nocy – niezależnie od pacjenta. Przez cały czas badania na jednym ramieniu założony jest mankiet do pomiaru ciśnienia i jest on połączony z rejestratorem wielkości męskiego portfela.  Aparat sygnalizuje rozpoczęcie pomiaru – należy w tym momencie przerwać wykonywane czynności  i pozostać nieruchomo oddychając swobodnie. Wszelkie objawy występujące podczas badania oraz wzmożona aktywność fizyczna lub stres powinny zostać odnotowane przez pacjenta na kartce wraz z godziną ich wystąpienia. W dniu badania pacjenci przyjmujący na stałe leki powinni przyjąć codzienną dawkę – chyba, że lekarz kierujący na badanie zdecyduje inaczej. Zaleca się wzięcie prysznica lub kąpieli przed badaniem, ponieważ rejestratory nie są wodoodporne – NIE WOLNO się w nich kąpać. Od 18 do 24 godzin po założeniu, aparat jest zdejmowany w przychodni, a zapisane dane oceniane przez lekarza.

ECHO serca jest badaniem wykonywanym w celu oceny budowy i pracy mięśnia sercowego. Podczas badania mierzy się wielkość zastawek, komór serca, grubości ścian oraz ocenia pracę dynamiczną serca. Badanie echokardiograficzne polega na obrazowaniu serca przy pomocy aparatu USG. Na głowicę aparatu nakładany jest żel, a następnie przykłada się ją do klatki piersiowej pod różnymi kątami i przesuwa, badając poszczególne części serca. Obraz jest wyświetlany w czasie rzeczywistym na specjalnym monitorze i interpretowany przez lekarza. Pacjent podczas badania ułożony jest na wznak lub na lewym boku i rozebrany jest od pasa w górę. Całe badanie trwa 20 – 30 minut i nie jest związane z żadnym ryzykiem dla pacjenta. Jest bezpieczne dla osób w każdym wieku, także dzieci i kobiet w ciąży. W razie potrzeby można je powtarzać wielokrotnie bez dodatkowego zagrożenia dla pacjenta.

USG jest badaniem nieinwazyjnym, polegającym na zobrazowaniu wewnętrznych struktur organizmu za pomocą fal ultradźwiękowych. Każda tkanka organizmu posiada specyficzną dla siebie gęstość. Fale ultradźwiękowe wysyłane z głowicy USG ulegają pochłonięciu, lub odbiciu od tkanek w różnym stopniu – zależnie od ich gęstości. Głowica USG odbiera powracające sygnały fal z ciała pacjenta i przetwarza je na obraz wyświetlany na monitorze. Fale nie są słyszalne, ani odczuwalne dla ludzi, a także są dla niech w pełni bezpieczne. Ultrasonografia doskonale nadaję się do obrazowania struktur miękkich organizmu takich jak: mięśnie, więzadła, stawy, narządy wewnętrzne lub płód. Badanie polega na przyłożeniu do wybranej okolicy ciała głowicy z żelem (który eliminuje zakłócenia fali) i wyświetlaniu obrazu na monitorze, który ocenia lekarz. Czas badania zależny jest od celu diagnostycznego i okolicy ciała, zwykle wynosi ok. 10 – 20 min.
W naszej placówce dysponujemy najnowszym aparatem firmy Samsung UGEO H60, który zapewnia niespotykaną jakość obrazu oraz precyzyjną diagnozę. Głowice naszego aparatu są regularnie serwisowane i wymieniane, co gwarantuje bezpieczeństwo i profesjonalizm wykonanego badania. Ocenę obrazowanych struktur przeprowadzają u nas lekarze z wieloletnim doświadczeniem w wykonywaniu badań  ultrasonograficznych.

Badania USG innych struktur niż jamy brzusznej nie wymagają z reguły specjalnego przygotowania.

USG jamy brzusznej jest badaniem do którego trzeba się odpowiednio przychotować. Podczas badania jamy brzusznej, dużą przeszkodą dla fal ultradźwiękowych są gazy lub masy kałowe, które znajdują się w jelitach. Dlatego na badanie należy przyjść minimum 6 h od poprzedniego posiłku, a w dniu poprzedzającym badaniem nie powinno się spożywać ciężkostrawnych i wzdymających pokarmów tj, kapusta, śliwki, jabłka, grzyby, groch, bób, napoje gazowane. Dodatkowo 3 dni przed badaniem należy przyjmować preparat Espumisan (bez recepty) 3razy dziennie po 2 tabletki w celu likwidacji zaparć i niepożądanych gazów w jelitach.

Badanie USG układu moczowego wykonuje się w celu oceny budowy i funkcji nerek, pęcherza moczowego, a u mężczyzn również ogólną ocenę prostaty (czyli gruczołu krokowego). O ile ocena nerek nie wymaga specjalnego przygotowania, tak ocena pęcherza moczowego wymaga odpowiedniej procedury. Aby w pełni ocenić jego kształt oraz grubość i zarys ścian, wymagane jest stawienie się pacjenta na badanie z maksymalnie wypełnionym pęcherzem.
Warunek ten można spełnić wypijając 1 – 1,5 litra niegazowanego płynu minimum godzinę przed badaniem. Czas potrzebny na wytworzenie odpowiedniej ilości moczu jest równie ważny co ilość wypitych płynów. Po takim przygotowaniu odbywa się badanie. Po pierwszej części badania, pacjent wychodzi do łazienki, aby opróżnić pęcherz i wraca na badanie ewentualnego zalegania moczu. Badanie jest niebolesne i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonania (nawet w ciąży).